ویروس کرونا؛ بیماریهای زمینهای شایع تشدیدکننده کووید ۱۹ کداماند؟
با شیوع ویروس کرونا، طیف گستردهای از مردم ازجمله افراد دارای فشار خون بالا و دیابت درمعرض خطر ابتلا به کووید ۱۹ قرار دارند. آنها چگونه میتوانند از خود محافظت کنند؟
این ایده که ویروس تنها جان افراد مسنتر را تهدید میکند، از تمرکز بیش از حد بر نرخ مرگومیر کووید ۱۹ سرچشمه میگیرد. این نرخ که سازمان بهداشتی جهانی هفتهی گذشته در بهروزرسانی تازه، آن را ۳/۴ درصد اعلام کرد، در گروههای سنی متفاوت است و هرچه سن مبتلایان بیشتر باشد، احتمال مرگ افزایش مییابد. اما شواهد همچنین نشان میدهند که کووید ۱۹ برای تمام گروههای سنی کشندهتر از آنفولانزای فصلی است و در افراد زیر ۵۰ سال نرخ مرگومیر ۶ تا ۱۰ برابر بالاتر دارد. علاوه بر این، مرگ تنها خطر محسوب نمیشود و موارد شدید ابتلا به کووید ۱۹ در بزرگسالان جوان بسیار شایعتر از آن است که احتمالا فکر میکنید.
بهعنوان مثال، مطالعهای تازه که در ۲۸ فوریه در نشریهی پزشکی نیوانگلند منتشر شد، وضعیت بیماری را در ۱۰۹۹ بیمار آلوده به ویروس کرونا بررسی کرد. اغلب موارد غیرشدید (۶۰ درصد) نوجوانان و بزرگسالان بین ۱۵ تا ۴۹ سال بودند که میتواند نشان دهد این گروه سنی از تأثیر شدید ویروس مصون مانده است. درحقیقت موارد شدید دربین این گروه جمعیتی جوانتر اندکی فراوانتر بود. از ۱۶۳ مورد شدید گزارششده در این مطالعه، ۴۱ درصد بزرگسالان جوان، ۳۱ درصد از گروه سنی ۵۰ تا ۶۴ سال و ۲۷ درصد بالای ۶۵ سال بودند. تنها گروه سنی که از ابتلای شدید به کووید ۱۹ مصون مانده، ظاهرا کودکان زیر ۱۴ سال است.
افراد مبتلا به سرطان نیز از جمله کسانی هستند که باید دربارهی بیماریهای تنفسی نگران باشند. افرادی که بهدلیل ابتلا به لوسمی (سرطان خون) یا سرطان غدد لنفاوی تحت درمانهای شدید هستند و آن دسته افرادی که پیوند مغز استخوان انجام دادهاند، از جمله بیماران مستعد ابتلا به ذاتالریه شامل نمونههای ویروسی محسوب میشوند. بههمین خاطر است که سیستم ایمنی این افراد غالبا درنتیجهی تومورهایشان یا بهدلیل درمانهای دریافتی مختل شده است. لئونارد لیکتنفیلد، نائبرئیس انجمن سرطان آمریکا در آتلانتا میگوید:
بیمارانی که سابقهی درمان سرطان را دارند نیز ممکن است با وجود آنکه ظاهرا بهبود یافتهاند، از منظر ایمونولوژیک درمعرض خطر باشند.
این بیماران سرطانی گاهی اوقات آنقدر آسیب دیدهاند که نمیتوانند واکسن دریافت کنند و باید به محافظت حاصلشده از ایمنسازی افراد جامعه اتکا کنند. درحال حاضر مداخلهی انفرادی برای بیماران سرطانی آسیبپذیر، فاصلهگیری اجتماعی و اقدامات بهداشتی شدید برای خانوادههایشان و کادر مراقبت بهداشتی است. لیکتنفیلد میگوید:
محافظت از این افراد دشوار است؛ زیرا بهطور بدیهی بیماران سرطانی در مراحل مختلفی از بیماریشان هستند و افراد میخواهند با عزیزانشان باشند؛ اما همگی ما مسئولیت مشترک داریم و باید گامهای مناسب را برای محافظت از خودمان و عزیزانمان برداریم.